Ecuador is een land met prachtige natuur, grote gebieden die nog ongerept zijn en vele natuurreservaten. Overal vind je bordjes met het verzoek om geen vuil op straat te gooien. In de bus zijn vuilniszakjes. Toch is het op de een of andere manier heel normaal voor mensen in de bus om vuil uit het raampje te gooien. Toch gooien de kinderen elke pauze rotzooi op de grond, ook al moeten ze na elke pauze opnieuw alle rotzooi oprapen die ze zelf hebben weggegooid.

Wij Hollanders zijn in meer of mindere mate gewend om onze kleren netjes op te vouwen en op te hangen. Hier in Ecuador kent men dat niet. De kledingkasten bestaan uit laden, daar worden de kleren gewoon in gemikt. Het is een geweldig gezicht om een puber op zoek te zien zijn naar een kledingstuk. De hele lade wordt omgekeerd op het bed en dan begint het graven. Net zo lang tot het betreffende kledingstuk gevonden is. Dit is overigens niet alleen een ‘puber-ding’, een puber kan het echter met zoveel ongeduld doen dat het heel vermakelijk wordt.

Kleding wassen doe ik niet meer als het bewolkt is of regent. Als er geen zon is, duurt het eindeloos totdat de was droog is. De luchtvochtigheid is hier vrij hoog, eigenlijk blijft alles klam. Ach ja, je moet het een keer meemaken om te begrijpen waarom je gastvrouw de was soms opspaart tot onwaarschijnlijke hoeveelheden en soms een was doet van een paar kledingstukken. Alleen als de zon schijnt wordt het echt droog en dat gebeurt dan ook heel snel.

De kinderen van het schooltje zijn mij steeds vaker aan het aanraken. Deels komt dat doordat ze vertrouwd met mij raken, maar het gaat hen er vooral om dat ze willen voelen hoe een lichte huid voelt. Dat ik inmiddels flink bruin ben (zelfs bruiner dan sommige kinderen), maakt niet uit. In hun beleving is mijn huid blank en die van henzelf donker. Mijn haar is helemaal een aanraking waard: veel dunner en zachter dan dat van henzelf en vreemd licht.

In Nederland zijn we drie zoenen gewend. Ken je dat? Als je iemand zoent, dat je dan niet weet of je moet beginnen bij de rechter of bij de linker wang? Ik heb die verwarring zo nu en dan. Als ik in Spanje ben moet ik steeds weer wennen aan twee zoenen. Dan is de verwarring pas later: oh nee, twee zoenen. De start is duidelijk: altijd rechts. Hier in Ecuador is het op de een of andere manier allemaal heel duidelijk. Eén zoen. En altijd op de rechter wang. Geen enkele keer ben ik in verwarring geweest over het aantal of welke wang ik eerst zou zoenen. Waardoor? Ik weet het niet. Misschien dat één zoen gewoon helder is?