Op bezoek

Als ik op zondag in Cuellaje Ned en Patricia tegenkom, nodigen zij me opnieuw uit om op bezoek te komen. Aangezien ik nog maar ruim twee weken te gaan heb, besluit ik terplekke dat ik vandaag met hen mee ga. De allereerste dagen van mijn verblijf hier heb bij hen doorgebracht, daarna is er nauwelijks contact geweest. Ned en Patricia wonen in San Antonio, dat is ruim 2 uur lopen van El Rosario. Mijn lessen van de maandag zullen dan niet doorgaan en dinsdag heb ik alle tijd om terug naar El Rosario te lopen (dinsdag is mijn vrije dag). Patricia gaat 10 canastos (manden) maken en kan wel hulp gebruiken. Ik vind het leuk om vaardig te worden in het manden vlechten, dus dat is twee vliegen in een klap.
Het is fijn om weer even bij Ned en Patricia te zijn. Patricia is een goede kok en een attente gastvrouw, er wordt erg goed voor me gezorgd. Ik kan Ned blij maken met een berg foto’s van kinderen op school (fijn voor zijn website) en met wat muziek die ik op mijn computer heb. Hij blijkt erg van rustig klassiek te houden, wat Bach en Mozart vallen goed in de smaak. Daarnaast heb ik inmiddels heel wat traditionele Ecuatoriaanse muziek verzameld, waar ik hen ook een plezier mee doe.
Het prepareren van het materiaal voor de canastos vergt heel veel tijd. Er moeten lianen ontdaan worden van knopen (wortelbeginselen) en daarna gespleten worden. Die gespleten lianen worden afgeschraapt tot ze mooi glad en buigzaam zijn. Pas daarna begint het vlechten. Een grote canasto is gemakkelijk werken, de kleintjes kosten heel wat meer moeite. Maar aangezien ik erg van prutsen houd, stort ik mij op de kleintjes.
De canasto die ik tijdens een van mijn eerste dagen hier gemaakt heb en één van de kleintjes die ik vandaag gemaakt heb mag ik meenemen. Een leuk aandenken aan mijn tijd in Ecuador.
Er is al de hele ochtend het geluid van een machine te horen in de verte. Ik ben nieuwsgierig en stel dus vragen. Dat resulteert erin dat we op bezoek gaan bij de buren die sisal aan het oogsten zijn. Leuk! We gaan met het paard, ook leuk, het niezen wat ik de rest van de dag doe neem ik op de koop toe. Met 7 man zijn ze aan het oogsten, de vezels met een machine aan het kneuzen en de bosjes 'haar' die daardoor ontstaan bij elkaar aan het binden. De volgende stap is wassen in de rivier, drogen en dan kan de sisal verkocht worden. Er wordt touw, schoenzolen en kleding van gemaakt.
Dinsdag om 7.30 uur vertrek ik uit San Antonio. Eerst een stuk lopen, daarna een eind mee met de melkwagen, om vanaf de splitsing nog ruim 1,5 uur te voet naar het schooltje te lopen. Daar heb ik een paar dingen te bespreken met ‘profe’ Amparito. Als ik tenslotte de klim naar boven (naar huis) begin, hebben mijn benen er al heel wat stijging en daling te verduren gehad. Ik moet even flink doorbijten.