Logeren bij een imker

In het weekend mocht ik logeren bij Alfredo, een imker uit Cuellaje. Hij is de voorganger van het kerkje waar ik aan de slag ben. Als ik hem vertel dat ik in Nederland ook met bijen bezig ben, wordt hij helemaal enthousiast. Samen gaan we naar de bijenkasten en hij legt mij uit hoe hij pollen oogst. Zijn honing is heel smaakvol, maar de honing die ik uit Otavalo heb meegenomen is nog lekkerder. Hij vindt het heerlijk om mij te praten over het houden van bijen en van alles te laten zien. Ik noteer gretig alle termen die bij het bijen houden horen in het Spaans en laat een enkele foto zien die ik heb (met dank aan Ludy).
Een wintertijd zoals wij die kennen, bestaat hier niet. Van februari tot november zijn er heel veel bloemen en dus is er veel honing Van november tot februari is er minder honing, maar er zijn nog steeds bloemen. De bijen hoeven nooit bijgevoerd te worden, ze zorgen volledig voor zichzelf. Alfredo houdt de Italiaanse bij. Thuis eens opzoeken wat dat voor bij is.
Het jonge hondje en de twee jonge katjes zijn erg vermakelijk, het samen spelen tussen die drie gaat wat moeizaam. De katjes delven steeds het onderspit, aangezien het hondje ze gewoon omgooit. Ze eten gezamenlijk uit één bord! Jammer dat een foto niet wil lukken. Ze deinzen terug van het licht waarmee ik scherp stel.
Alfredo brandt zijn eigen koffie en mixt die met hele grote gebrande tuinbonen. Dit zou moeten helpen tegen de cafeïne in de koffie. Volgens hem slaap je beter als je de koffie mixt met deze ‘aba’. In elk geval is de koffie heerlijk. Het contrast met de koffie van mijn gastgezin is groot, daar hebben misschien 4 koffiekorrels in gezwommen. De rest is panela (een product van suikerriet). Lekker zoet, maar de koffie proef je nauwelijks. Een ding waar ik hier aan gewend geraakt ben is koffie zonder melk. Zonder suiker gaat hier niet lukken, men houdt erg van zoet.