Laatste verslag
Door: Mirjam Timmer
Blijf op de hoogte en volg Mirjam
06 December 2014 | Ecuador, Cuellaje Alto
Dit is het dan. Vandaag is mijn laatste dag in Ecuador. Vorige week zaterdag was mijn laatste werkdag, vanaf dat moment was er tijd voor mezelf. De zondag ging over afscheid nemen en de laatste mensen in Cuellaje spreken. Alles moest snel, want de vrachtwagen ging om 14.00 uur en ik móést terug naar El Rosario voor mijn bagage en het afscheid nemen van mijn familie. Die avond heb ik mijn familie gevraagd hoe het voor hen geweest is om mij 3 maanden in huis te hebben en of het op sommige momenten ook moeilijk was geweest. Voor hen was het de eerste keer dat er zo lang iemand in hun huis woonde, eerdere vrijwilligers hadden slechts voor maximaal 2 weken bij hen gewoond. Zij hebben het als heel prettig ervaren en voorzagen dat ze me de komende tijd gingen missen. Als ik bedenk dat hun zoon eind oktober het huis uit gegaan is om in Quito te gaan studeren, dan kan ik me best voorstellen dat het eenzaam voor hen wordt. Het is fijn om te horen dat ze mijn aanwezigheid prettig gevonden hebben. Ik heb het zelf niet altijd gemakkelijk gevonden om zo ver weg van de rest van de wereld te leven, maar ben wel een intense ervaring rijker.
Het contrast tussen mijn leven in Nederland en in Ecuador is groot geweest, de omschakeling zal niet gemakkelijk gaan. Ik neem wel heel veel ervaring mee die invloed zal gaan hebben op mijn leven in Nederland. Een voor de hand liggend maar indringend voorbeeld is de enorme berg overbodige ‘stuff’ waar wij met z’n allen zo aan gewend zijn en onze luxe eetgewoontes. De weelde in ons onderwijs is ook zo’n onderwerp. Het niveau van ons onderwijs ligt vele malen hoger, we beschikken over veel meer materialen, onze docenten zijn goed opgeleid. Hier in Intag vind je docenten Engels op het colegio die niet te verstaan zijn en die hun spelling laten controleren door de vrijwilligers. De basisschooldocenten genieten status in de comunitie, omdat ze kunnen lezen en schrijven. Maar van lesgeven hebben ze erg weinig kaas gegeten (tsja, voor kaas moet je in Holland zijn). Dat ik met Amparito heb kunnen werken beschouw ik als een voorrecht. Zij heeft hart voor de kinderen en een blik die veel breder is dan het leven in de Intag vallei. Amparito viel in voor de zwangere juf, voor de kinderen was zij dus ook een tijdelijke juf. Het is in deze drie maanden heel zichtbaar en voelbaar geweest hoe de kinderen langzaam open gingen en het aandurfden om zich te laten uitdagen. Leren door spelletjes, door experimenten, door doen in plaats van luisteren en opschrijven in hun schrift. Bewegen, zingen, dansen, tafels leren door een lied, Engels leren terwijl je door de klas mag lopen op zoek naar je maatje, kruiswoordpuzzels maken, bingo spelen, allemaal vormen die ze niet gewend waren en waar ze van genoten hebben.
Op maandag heb ik nog heerlijk een dagje door Otavalo gewandeld en bijgekletst met de eigenaresse van het hostal waar ik steeds geslapen heb als ik in Otavalo was. Het toeval wilde dat ook zij de volgende dag naar Quito ging en ik kon met hen meerijden. Heerlijk comfortabel.
De allerlaatste dagen ben ik bij Chari en Felix geweest, vrienden van de Engelsman in Intag die het vrijwilligersproject heeft opgezet. Warme behulpzame en open mensen die in Quito wonen en in hun tuin een extra appartementje hebben voor gasten. Via hen kan ik voor kerst nog een pakketje sturen naar mijn gastfamilie, met verwennerij. Post bestaat in Intag niet, alles moet via bezoekers.
Op woensdag ben ik nog een dag naar het plaatsje Mindo geweest. Wat een pittoresk dorpje! Vlindertuinen, watervallen, regenwoud, tokkelbanen, raften, kabelbaan met handbediening, een heerlijke plek om midden in de natuur te zijn. Eén dag is niet voldoende om alles mee te maken, maar misschien hoeft dat ook wel niet… Ik heb genoten.
Mijn blog is meer dan 4000 keer gelezen. Ik ben verbaasd van het grote aantal en waardeer het enorm dat er zoveel mensen met mij meegeleefd hebben. Elke week waren er reacties op mijn verhalen, elke week keek ik uit naar die reacties. Ook al was de afstand tussen hier en thuis groot, Nederland kwam elke week eventjes dichterbij. Ik verheug me enorm op het weerzien van familie en vrienden. Het schijnt koud te zijn in Nederland, dat zal wel even wennen zijn. Maar de warmte van familie en vrienden zal me goed doen.
Het contrast tussen mijn leven in Nederland en in Ecuador is groot geweest, de omschakeling zal niet gemakkelijk gaan. Ik neem wel heel veel ervaring mee die invloed zal gaan hebben op mijn leven in Nederland. Een voor de hand liggend maar indringend voorbeeld is de enorme berg overbodige ‘stuff’ waar wij met z’n allen zo aan gewend zijn en onze luxe eetgewoontes. De weelde in ons onderwijs is ook zo’n onderwerp. Het niveau van ons onderwijs ligt vele malen hoger, we beschikken over veel meer materialen, onze docenten zijn goed opgeleid. Hier in Intag vind je docenten Engels op het colegio die niet te verstaan zijn en die hun spelling laten controleren door de vrijwilligers. De basisschooldocenten genieten status in de comunitie, omdat ze kunnen lezen en schrijven. Maar van lesgeven hebben ze erg weinig kaas gegeten (tsja, voor kaas moet je in Holland zijn). Dat ik met Amparito heb kunnen werken beschouw ik als een voorrecht. Zij heeft hart voor de kinderen en een blik die veel breder is dan het leven in de Intag vallei. Amparito viel in voor de zwangere juf, voor de kinderen was zij dus ook een tijdelijke juf. Het is in deze drie maanden heel zichtbaar en voelbaar geweest hoe de kinderen langzaam open gingen en het aandurfden om zich te laten uitdagen. Leren door spelletjes, door experimenten, door doen in plaats van luisteren en opschrijven in hun schrift. Bewegen, zingen, dansen, tafels leren door een lied, Engels leren terwijl je door de klas mag lopen op zoek naar je maatje, kruiswoordpuzzels maken, bingo spelen, allemaal vormen die ze niet gewend waren en waar ze van genoten hebben.
Op maandag heb ik nog heerlijk een dagje door Otavalo gewandeld en bijgekletst met de eigenaresse van het hostal waar ik steeds geslapen heb als ik in Otavalo was. Het toeval wilde dat ook zij de volgende dag naar Quito ging en ik kon met hen meerijden. Heerlijk comfortabel.
De allerlaatste dagen ben ik bij Chari en Felix geweest, vrienden van de Engelsman in Intag die het vrijwilligersproject heeft opgezet. Warme behulpzame en open mensen die in Quito wonen en in hun tuin een extra appartementje hebben voor gasten. Via hen kan ik voor kerst nog een pakketje sturen naar mijn gastfamilie, met verwennerij. Post bestaat in Intag niet, alles moet via bezoekers.
Op woensdag ben ik nog een dag naar het plaatsje Mindo geweest. Wat een pittoresk dorpje! Vlindertuinen, watervallen, regenwoud, tokkelbanen, raften, kabelbaan met handbediening, een heerlijke plek om midden in de natuur te zijn. Eén dag is niet voldoende om alles mee te maken, maar misschien hoeft dat ook wel niet… Ik heb genoten.
Mijn blog is meer dan 4000 keer gelezen. Ik ben verbaasd van het grote aantal en waardeer het enorm dat er zoveel mensen met mij meegeleefd hebben. Elke week waren er reacties op mijn verhalen, elke week keek ik uit naar die reacties. Ook al was de afstand tussen hier en thuis groot, Nederland kwam elke week eventjes dichterbij. Ik verheug me enorm op het weerzien van familie en vrienden. Het schijnt koud te zijn in Nederland, dat zal wel even wennen zijn. Maar de warmte van familie en vrienden zal me goed doen.
-
06 December 2014 - 16:44
Ludy:
Wat een mooie vlinders! Goede reis straks en welkom, terug in NL -
06 December 2014 - 16:51
Ella:
De laatste alweer...gepost vanaf vliegveld Mardrid begrijp ik. Je bent alweer bijna thuis! Wat was het heerlijk om een heel klein beetje met je mee te leven. En wat is het heerlijk je snel weer te kunnen zien en een levende knuffel te kunnen geven! -
06 December 2014 - 16:57
Maria:
Hey, ik zal je verslagen missen maar verheug me er enorm op om je gauw weer (op het werk) te zien. Goede reis! -
06 December 2014 - 17:56
Cisca:
Welkom terug Mirjam! Wat een ervarinh. Was leuk om je zo ern beetje te volgen!
X C -
06 December 2014 - 18:03
Paula:
Goh, alweer het laatste blog, tegen de tijd dat je dit leest zal je wel weer in Nederland zijn! Alhoewel ik niet vaak heb gereageerd, heb ik wel al je blogs gelezen en een beetje het avontuur met je meebeleefd! Ik vond het geweldig al die verhalen en de foto's. Mirjam wen maar weer rustig aan ons koude kikkerlandje en de hectiek van het moderne westen -
06 December 2014 - 18:20
Netty Veltman:
Hallo Mirjam,
welkom in Nederland en sterkte met de overgang van warm naar koud. Ik heb met veel plezier alle columns gelezen. Ongetwijfeld zal je ervaring in Ecuador nog wel meespelen in de lessen op HP, niet verkeerd voor de Almeerse pubers om te horen hoe anders het er in een ander werelddeel aan toe gaat.
Hoop je snel weer eens te ontmoeten.
-
06 December 2014 - 19:25
Esther:
Hoi lieverd, bijna thuis. Je bent denk ik nu aan het boarden voor het laatste stukje. Ook wij hebben genoten van je verhalen. Dank voor het delen met ons.
Hele goeie vlucht. Groet en tot gauw.
Liefs MEQ -
06 December 2014 - 20:18
Jolanda Buitenhuis:
welkom thuis
Wat neem je een bijzondere ervaringen mee in je hoofd en hart.
Jammer dat ik je bijzondere belevenissen niet meer kan volgen maar wel blij dat ik binnenkort weer " live" een knuffel kan geven.
Knuffels Jolanda -
06 December 2014 - 21:12
Winnifred:
Welkom thuis!! -
06 December 2014 - 21:22
Ingrid:
Lieve meid
Wat heb ik genoten van jou verhalen.
Ik zal ze missen.
Kun je niet een blog bij blijven houden
Dan is het voor mij niet zo afzien
Lieve meid wat een ervaring .
ik heb diep bewondering voor je
Je moet het maar doen in je uppie!!!
Heel veel liefs en een warm welkom
Kus ingrid
bj -
06 December 2014 - 21:49
Marian:
Welkom terug Mirjam! Heb genoten van je avonturen en je verhalen daarover. Laten we snel weer eens afspreken! Liefs, Marian -
06 December 2014 - 23:17
Nicoline:
Welkom thuis en terug in de carpool :-) -
07 December 2014 - 00:22
Herman:
Welkom bij Springtide! -
07 December 2014 - 11:27
Rolf Weeshoff:
Welkom thuis Mirjam en weer bijna in Spanje. We kijken uit naar je verhalen. Tot snel! -
07 December 2014 - 12:19
Mark Otten:
Leuk om met je 'mee te reizen' Mirjam! Alvast hele fijne feestdagen :) -
07 December 2014 - 13:11
Silvia:
Lieve Mirjam,
Welkom thuis. Wat een prachtige ervaringen!!! Een warm welkom hier. Zo fijn je verhalen!! Liefs!! -
10 December 2014 - 16:54
Tante Riet En Oom Karel:
Jammer dat het alweer voorbij is, jou verhalen en foto's met belangstelling gelezen en bekeken. Maar tot ziens in Nederland.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
