Weer terug op het schooltje

Na een heerlijke vakantie samen met Jan, ben ik weer terug in de realiteit van alle dag.
Om 7.00 uur vertrekken om Engels te gaan geven op het schooltje. Als ik aan kom lopen, hoor ik mijn naam al uit beide klaslokalen komen. Dat varieert van ‘Miria’ tot ‘Miri’, in elk geval klinkt er steeds enthousiasme in door. En dat is fijn om te merken. De kinderen weten dat er Engels of muziek gaat komen en vinden beide vakken fijn. In de middag geef ik inmiddels informatica aan de twee juffen, die beiden verschrikkelijke digibeten zijn. Ik ben zelf helemaal niet zo geweldig met computers, maar blijk hen toch heel wat te kunnen leren. Ik heb ervoor gekozen om de informatica niet aan de leerlingen te geven, om meerdere redenen, maar de belangrijkste is dat als ik de juffen lesgeef, zij weer in staat zijn om de kinderen iets over computers te leren. Zo ontstaat er mogelijk enige continuïteit. Ik besef echter wel dat ik dan niet alleen zal moeten investeren in de kennis van de juffen, maar ook in manieren om die kennis aan een klas over te brengen. Gave uitdaging!
Vrijdagmiddag ga ik voor het eerst lesgeven op het colegio in Cuellaje. Logistiek was het een aardige uitdaging, want ik ga niet om 5.30 uur de bus nemen om pas om 14.00 uur les te kunnen geven. Er blijkt echter midden op de dag een vrachtwagen van El Rosario naar Cuellaje te rijden om de kinderen op te halen van school. (tsja, in Nederland is het verboden om kinderen te vervoeren in vrachtwagens, hier maalt daar niemand om.) Met die vrachtwagen kan ik meerijden. Zo kan ik ’s morgens lesgeven op ‘mijn’ schooltje en ’s middags in Cuellaje lesgeven. Aan het einde van de middag kan ik dan de bus terug naar El Rosario nemen, die ergens tussen 15.30 uur en 16.30 uur vanuit Otavalo langs Cuellaje komt. Waarschijnlijk blijf ik echter slapen in Cuellaje bij een gastgezin, omdat de koordirigent van het kerkkoortje graag wil dat ik kom helpen bij de repetitie op zaterdag. Mogelijk ga ik dan ook nog een muziekuurtje doen met kinderen die daar zin in hebben. Ik ben benieuwd hoe ik mijn weg daarin ga vinden, want er zijn nauwelijks instrumenten. En ik ben eigenlijk meer van het spelen dan van het zingen…