reizen kent vele gezichten
Door: Mirjam
Blijf op de hoogte en volg Mirjam
14 September 2014 | Ecuador, Cuellaje Alto
De vliegreis van Schiphol naar Madrid en daarna door naar Quito verliep uitstekend, behalve dat het heel erg lang duurde.
Op Quito stond er een taxichauffeur klaar met mijn naam op een bordje. Al snel waren we op weg naar mijn eerste overnachtingsadres, dat bleek echter nog wel een uur rijden te zijn. Ik kon redelijk uit de voeten met mijn keurige Spaans om een babbeltje met de chauffeur te kunnen maken. Eenmaal op mijn slaapadres ben ik na een kop thee direct naar bed gegaan, ik was gesloopt.
De volgende dag ben ik door mijn gastheer en gastvrouw al om 07.00 uur naar de busterminal gebracht. In Otavalo moest ik direct een busticket kopen voor de rit naar Cuellaje, want er gaat maar één bus per dag en vol is vol. Daarnaast moest ik ook maar alvast laarzen kopen in Otavalo, want mijn maat (42) zouden ze waarschijnlijk niet in Cuellaje hebben... Hoezo...? En niet op de toeristenmarkt, maar op de lokale markt die drie blokken verderop was. Fijn zulke tips!
Ik geef het je te doen met een bepakking van 18 kilo (tsja, ik had besloten het lesmateriaal toch maar in mijn rugzak te doen) op een hoogte van 2200 meter over een stijgende weg lopen naar de markt. Potdikkie, wat was dat een beproeving! En toen moeten afdingen op mijn laarzen. Dat is hier heel gewoon, maar ik heb er een bloedhekel aan. Beproeving 2 van de dag.
Om 13.00 uur vertrok ik met de bus naar Cuellaje. Een reis van 3,5 uur, die begon met in file de stad uit zien te komen. Na pakweg één uur werd de weg smaller en kwamen er steeds meer kuilen. Op een goed moment was de verharding zelfs totaal verdwenen, het werd een zandpad waar je elkaar niet kon passeren. Elke bocht betekende dus toeteren, om aan te geven dat je eraan kwam. Passeren betekende stoppen, kijken waar wat ruimte was en voetje voor voetje langs elkaar gaan. Op een goed moment was de weg ineens geblokkeerd met een lint en een pion. Wachten dus. Beproeving nummer 3 van vandaag. Pas na 30 minuten gingen er mannen de bus uit om polshoogte te nemen. Er bleek een aardverschuiving te zijn geweest en er waren machines aan het werk om weer een doorgang te maken. Er zat niets anders op dan wachten totdat ze klaar waren. 1,5 Uur later leek de doorgang zo breed dat de bus er door kon. Nou, dat ging maar net. Best een beetje eng...
De vertraging zorgde ervoor dat we laat in Cuellaje aankwamen, waar de enige optie nog een taxi was richting het huis van Ned en Patricia. Taxi betekent hier Pick-up. Zowel je bagage als jijzelf gaan in de bak. Met een rotgang over onverharde weg, stuiterend in die bak, minstens 6 blauwe plekken rijker, maar het ging. Toen de taxi stopte, bleek ik nog een voettocht van 20 minuten af te moeten leggen voordat ik bij het huis van Ned en Patricia was. Zo fijn dat ik Ned al ontmoet had in Otavalo en de reis vanaf dat punt met hem samen kon doen! Ik weet niet of ik het laatste stuk anders gered had hoor! Nu op 2800 meter hoogte met bepakking 20 minuten in het donker klimmen naar mijn slaapplaats. De laatste beproeving van vandaag. Het was ook wel genoeg geweest hoor. Totaal gesloopt ben ik mijn bed in gerold.
Op Quito stond er een taxichauffeur klaar met mijn naam op een bordje. Al snel waren we op weg naar mijn eerste overnachtingsadres, dat bleek echter nog wel een uur rijden te zijn. Ik kon redelijk uit de voeten met mijn keurige Spaans om een babbeltje met de chauffeur te kunnen maken. Eenmaal op mijn slaapadres ben ik na een kop thee direct naar bed gegaan, ik was gesloopt.
De volgende dag ben ik door mijn gastheer en gastvrouw al om 07.00 uur naar de busterminal gebracht. In Otavalo moest ik direct een busticket kopen voor de rit naar Cuellaje, want er gaat maar één bus per dag en vol is vol. Daarnaast moest ik ook maar alvast laarzen kopen in Otavalo, want mijn maat (42) zouden ze waarschijnlijk niet in Cuellaje hebben... Hoezo...? En niet op de toeristenmarkt, maar op de lokale markt die drie blokken verderop was. Fijn zulke tips!
Ik geef het je te doen met een bepakking van 18 kilo (tsja, ik had besloten het lesmateriaal toch maar in mijn rugzak te doen) op een hoogte van 2200 meter over een stijgende weg lopen naar de markt. Potdikkie, wat was dat een beproeving! En toen moeten afdingen op mijn laarzen. Dat is hier heel gewoon, maar ik heb er een bloedhekel aan. Beproeving 2 van de dag.
Om 13.00 uur vertrok ik met de bus naar Cuellaje. Een reis van 3,5 uur, die begon met in file de stad uit zien te komen. Na pakweg één uur werd de weg smaller en kwamen er steeds meer kuilen. Op een goed moment was de verharding zelfs totaal verdwenen, het werd een zandpad waar je elkaar niet kon passeren. Elke bocht betekende dus toeteren, om aan te geven dat je eraan kwam. Passeren betekende stoppen, kijken waar wat ruimte was en voetje voor voetje langs elkaar gaan. Op een goed moment was de weg ineens geblokkeerd met een lint en een pion. Wachten dus. Beproeving nummer 3 van vandaag. Pas na 30 minuten gingen er mannen de bus uit om polshoogte te nemen. Er bleek een aardverschuiving te zijn geweest en er waren machines aan het werk om weer een doorgang te maken. Er zat niets anders op dan wachten totdat ze klaar waren. 1,5 Uur later leek de doorgang zo breed dat de bus er door kon. Nou, dat ging maar net. Best een beetje eng...
De vertraging zorgde ervoor dat we laat in Cuellaje aankwamen, waar de enige optie nog een taxi was richting het huis van Ned en Patricia. Taxi betekent hier Pick-up. Zowel je bagage als jijzelf gaan in de bak. Met een rotgang over onverharde weg, stuiterend in die bak, minstens 6 blauwe plekken rijker, maar het ging. Toen de taxi stopte, bleek ik nog een voettocht van 20 minuten af te moeten leggen voordat ik bij het huis van Ned en Patricia was. Zo fijn dat ik Ned al ontmoet had in Otavalo en de reis vanaf dat punt met hem samen kon doen! Ik weet niet of ik het laatste stuk anders gered had hoor! Nu op 2800 meter hoogte met bepakking 20 minuten in het donker klimmen naar mijn slaapplaats. De laatste beproeving van vandaag. Het was ook wel genoeg geweest hoor. Totaal gesloopt ben ik mijn bed in gerold.
-
14 September 2014 - 17:56
Winnifred:
Ha Mentormaatje!
Dank voor jouw uitgebreide verslag. Niet mis allemal en de hoogte doet uiteraard wat met je!
Uh.... Vanwaar de laarzen? Spannend allemaal!
Wij morgen op kamp..... -
14 September 2014 - 18:01
Ella:
Jemig Mir...wat een ervaringen al meteen de eerste paar dagen! En wat fijn dat je al in staat bent geweest om ons een bericht te sturen! Veel succes met je eerste dagen op je eindbestemming. Ben zo benieuwd hoe het daar is! Keep us posted!!
dikke knuffel van ons allevier. -
14 September 2014 - 18:09
Ma:
Je hebt een vuurdoop gehad lieverd! Gelukkig ben je nu, gebutst maar heel, aangekomen. -
14 September 2014 - 18:10
Jasmama:
Er staat ma boven de vorige reactie maar dat zijn wij gewoon hoor! En heb je internet?? -
14 September 2014 - 22:43
Sil:
Wat een hoop ervaringen! En dat al met de start van je reis! Fijn om zo op de hoogte te worden gehouden! Petje af!! -
21 September 2014 - 10:28
Joke Timmer Hijink:
Fantastisch verhaal Mirjam. Super.
Je moet maar durven. Ik blijf je volgen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
