eerste indrukken van het campoleven
Door: Mirjam Timmer
Blijf op de hoogte en volg Mirjam
14 September 2014 | Ecuador, Cuellaje Alto
De komende dagen zou ik wat rust nemen, want na twee dagen reizen ben je best wat energie kwijt. Ik zou in elk geval t/m maandag bij Ned en Patricia blijven, om uit te rusten en te wennen.
Het vroege opstaan zit blijkbaar al in mijn systeem, want ik heb hier steeds rond 5.45 uur wakker. Ned en Patricia zijn dan al volop in actie.
6.30 Uur, ontbijt achter de kiezen, of ik mee ging naar de koeien kijken. Natuurlijk! Leuk! Wist ik veel dat dat betekent dat we eerst ruim een uur op kaplaarzen door de bergen moesten lopen! Na de koeien nog naar de moestuin om dingen te oogsten voor de maaltijd. Rond 11.30 waren we weer thuis. Samen de lunch gekookt, kaas gemaakt en doperwten gedopt. Ik zit echt midden in het campoleven! Zomaar van de ene op de andere dag.
De volgende dag gaan we mais poten en de laatste doperwten oogsten. Al om 6.35 uur was er bezoek van twee kindjes! Wat leven de mensen hier volgens een totaal andere klok! De kindjes krijgen eerst wat te drinken, daarna gaan we op pad. Een moestuin hier is werkelijk een rommeltje. Alles wordt door elkaar gepoot. Over het hele terrein maakt Patricia gaten, daarin moet ik 8 maiskorrels en 2 bonen gooien. Her en der groeien uien, aardappels, wortels, witte wortels (nee, geen pastinaak), aardbeien, van alles!
's Middags komt er allerlei bezoek aanwaaien. Een buurman een broer, een hele familie van vrouwen en kindertjes, alles loopt door elkaar en helpt mee met erwten doppen, inschenken, vegen en wat er al niet meer voorbij komt.
Ik heb mijn eerste mandje gevlochten! Afgekeken van de broer van Patricia, best aardig gelukt moet ik zeggen.
De zondag is de dag dat iedereen naar het dorp gaat. Dan ontmoeten families elkaar, worden de nieuwtjes uitgewisseld, de boodschappen gedaan, zondag is rustdag en familiedag. Dat betekent voor mij dat ik op zondag naar het dorp kan en internet heb. Ik hoop dat dit een wekelijkse regelmaat kan worden, want dat geeft me de mogelijkheid om wekelijks even contact te maken. Best een fijn gevoel.
De overgang is groot. Met enige regelmaat heb ik een huilmomentje. Maar dat laat ik maar gewoon gebeuren. Tegelijk is het hier prachtig, zijn de mensen uiterst vriendelijk en vind ik het geweldig om dit allemaal mee te mogen maken. Vooral het feit dat ik alleen ben en veel meer moeite moet doen om te communiceren maakt het soms gewoon moeilijk.
Het vroege opstaan zit blijkbaar al in mijn systeem, want ik heb hier steeds rond 5.45 uur wakker. Ned en Patricia zijn dan al volop in actie.
6.30 Uur, ontbijt achter de kiezen, of ik mee ging naar de koeien kijken. Natuurlijk! Leuk! Wist ik veel dat dat betekent dat we eerst ruim een uur op kaplaarzen door de bergen moesten lopen! Na de koeien nog naar de moestuin om dingen te oogsten voor de maaltijd. Rond 11.30 waren we weer thuis. Samen de lunch gekookt, kaas gemaakt en doperwten gedopt. Ik zit echt midden in het campoleven! Zomaar van de ene op de andere dag.
De volgende dag gaan we mais poten en de laatste doperwten oogsten. Al om 6.35 uur was er bezoek van twee kindjes! Wat leven de mensen hier volgens een totaal andere klok! De kindjes krijgen eerst wat te drinken, daarna gaan we op pad. Een moestuin hier is werkelijk een rommeltje. Alles wordt door elkaar gepoot. Over het hele terrein maakt Patricia gaten, daarin moet ik 8 maiskorrels en 2 bonen gooien. Her en der groeien uien, aardappels, wortels, witte wortels (nee, geen pastinaak), aardbeien, van alles!
's Middags komt er allerlei bezoek aanwaaien. Een buurman een broer, een hele familie van vrouwen en kindertjes, alles loopt door elkaar en helpt mee met erwten doppen, inschenken, vegen en wat er al niet meer voorbij komt.
Ik heb mijn eerste mandje gevlochten! Afgekeken van de broer van Patricia, best aardig gelukt moet ik zeggen.
De zondag is de dag dat iedereen naar het dorp gaat. Dan ontmoeten families elkaar, worden de nieuwtjes uitgewisseld, de boodschappen gedaan, zondag is rustdag en familiedag. Dat betekent voor mij dat ik op zondag naar het dorp kan en internet heb. Ik hoop dat dit een wekelijkse regelmaat kan worden, want dat geeft me de mogelijkheid om wekelijks even contact te maken. Best een fijn gevoel.
De overgang is groot. Met enige regelmaat heb ik een huilmomentje. Maar dat laat ik maar gewoon gebeuren. Tegelijk is het hier prachtig, zijn de mensen uiterst vriendelijk en vind ik het geweldig om dit allemaal mee te mogen maken. Vooral het feit dat ik alleen ben en veel meer moeite moet doen om te communiceren maakt het soms gewoon moeilijk.
-
14 September 2014 - 18:16
Winnifred:
Oh... Nu snap ik de laarzen!
Oh Mirjam .... Zo herkenbaar allemaal....
Zoveel tegenstrijdige gevoelens...het hoort erbij!
En leve internet.... Ook al is dat misschien
1x per week!
Ik hang in iedergeval aan je lippen!
Zet m op maatje! Wat een ervaringen allemaal!
-
14 September 2014 - 18:18
Ella:
Pffff... wat een gezellige drukte. Kan me zo goed voorstellen hoe vermoeiend het is als het Spaans je nog niet volledig in het bloed zit... over elke formulering nadenken. Nou, huil maar af en toe even lekker. Geeft niks... Als je daarna ook maar weer lekker gaat kijken naar hoe bijzonder deze ervaring is.
Xx -
14 September 2014 - 19:31
Theresia:
De ontdekkingsreis is echt begonnen! Heerlijk om te lezen dat je klok zich al aan het compo leven heeft aangepast. De rituelen in dat leven kunnen zo onze westerse stress cultuur relativeren en rust en ruimte geven. Ennuh.... volgens mij duurt het niet lang voordat je heel nieuw (ok met handen en voeten) sociaal netwerk hebt ;-)
-
14 September 2014 - 20:23
Jasmama:
Ach lieve Mirjam, wat een heftige cultuuromslag maak je mee! Maar je duikt er vol in en dat is de enige manier denk ik. Wat maak je nu al een bijzondere dingen mee en je bent nog niet eens op de plek van bestemming! Goeie reis en hopelijk horen we heel snel weer van je! We denken veel aan je en Jasmijn mist je al behoorlijk. -
14 September 2014 - 20:31
Nicoline:
Ik vind je een kanjer!
Nicoline -
14 September 2014 - 21:04
Liesbeth:
Lieve mir,
Ik merk dat ik je ervaringen van achter naar voren lees en vragen stelde die je in een eerdere mail al beschreven had.
Nou meis alle veranderingen brengen emoties mee, hoort er bij, maar ik lees dat je ook kunt genieten. Wat een geweldige ervaringen en wat maak je veel mee, blijf ze vooral zien en registreer ze voor jezelf.
Liefs QOnno en Liesbeth
-
14 September 2014 - 21:29
Maria:
Hoi Mirjam,
Het is net alsof ik over je schouder meekijk. Hartstikke leuk! Houd je ook een dagboek bij want al die indrukken zijn het waard dagelijks genoteerd te worden. Liefs, maria -
14 September 2014 - 21:30
Jan Pardon:
Het is mooi om jouw ervaringen te lezen, maar ik ben de weken al aan het aftellen. -
15 September 2014 - 08:37
Esther:
Hoi Mir, leuk om je verslagen te lezen. Fijn dat je bent aangekomen en internet hebt. (Al is het maar af en toe)
Dit gaat een enorme ervaring worden. Geniet ervan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
