Bedevaart
Door: Mirjam Timmer
Blijf op de hoogte en volg Mirjam
23 November 2014 | Ecuador, Cuellaje Alto
Zaterdag 22 november, feest in Cuellaje. Alle Katholieke huizen in de vallei zijn bezocht door de priester en de maagd, allen zijn gezegend, dat moet gevierd. Het feest begint in El Rosario al om 06.00 uur: men verzamelt zich bij de keuken van het schooltje, voor koffie en thee. Opnieuw is er het beeld van een maagd aanwezig, ik weet niet welke. Met zo’n 200 mensen gaan we te voet naar Cuellaje, de maagd en de priester voorop. Een wandeltocht van 4 uren, in een traag tempo. Er lopen moeders met baby’s mee en stokoude mensen, dus het tempo wordt aangepast. Halverwege is er chicha (een vruchtenmengsel dat een nacht gefermenteerd is) en brood voor iedereen en even later een sinaasappel. De hele route zijn er een priester en een non die door een microfoon bidden en zingen. En zoals dat in de katholieke kerk gaat, reageert de meute regelmatig met korte zinnetjes. De tocht is lang en vermoeiend, maar het is leuk om het mee te mogen maken. Er heerst een soort rust in de menigte die ik prettig vind. Niemand spreekt luid, de kinderen zijn nauwelijks aan het dollen. Als we bijna bij Cuellaje zijn verschijnen er paarden en een harmonie. Zij gaan voor de stoet uit ter verhoging van de feeststemming. Als we in Cuellaje aankomen is er luid applaus van de inwoners. De stoet gaat naar de kerk en wordt opgeroepen om allemaal naar de mis te komen. Ik knijp er tussenuit… De mis heb ik al eens meegemaakt, ik vind het doodsaai. Er is helemaal geen muziek en ik versta te weinig van al die bijbelse termen en begrippen. Als de mis voorbij is, is er life muziek op het plein. Helaas begint het al vrij snel te regenen, waardoor veel mensen zich terugtrekken en de muziek stopt.
Ik ga op bezoek bij de imker om hem de honing te laten proeven die ik Laura voor mij in Otavalo gekocht heeft. Laura is de eigenaresse van het hostel waar ik geslapen heb toen ik in Otavalo was. Alfredo (de imker) is er niet, hij is naar een cursus in Quito: hoe verspreid ik het woord van God. Zijn vrouw Oiga is er wel. Ze is verbaasd van de smaak van de honing, net als ik dat was toen ik het voor het eerst proefde. Ludy, ik ben benieuwd wat jij van de smaak vindt.
Ik mag opnieuw blijven slapen bij Oiga, ze vindt het wel fijn dat ik er ben. Alleen in huis zijn vindt ze niet zo prettig. Nadat ik twee uur gewerkt heb met enkele mensen van het kerkje, gaan Oiga en ik naar boven. Twee kleinkinderen gaan mee, ze willen oma graag gezelschap houden nu opa er niet is en vinden de Hollandse vrijwilligster wel interessant. Samen kijken we foto’s van sneeuwlandschappen, want dat vinden ze reuze interessant. Helaas is er geen water, we kunnen na het avondeten dus niet afwassen en de wc doortrekken gaat ook niet. Gelukkig heb ik altijd een flesje drinkwater bij me, zodat ik wel mijn tanden kan poetsen.
(Foto’s komen volgende week, het snoertje van mijn camera ligt weer eens in El Rosario.)
Ik ga op bezoek bij de imker om hem de honing te laten proeven die ik Laura voor mij in Otavalo gekocht heeft. Laura is de eigenaresse van het hostel waar ik geslapen heb toen ik in Otavalo was. Alfredo (de imker) is er niet, hij is naar een cursus in Quito: hoe verspreid ik het woord van God. Zijn vrouw Oiga is er wel. Ze is verbaasd van de smaak van de honing, net als ik dat was toen ik het voor het eerst proefde. Ludy, ik ben benieuwd wat jij van de smaak vindt.
Ik mag opnieuw blijven slapen bij Oiga, ze vindt het wel fijn dat ik er ben. Alleen in huis zijn vindt ze niet zo prettig. Nadat ik twee uur gewerkt heb met enkele mensen van het kerkje, gaan Oiga en ik naar boven. Twee kleinkinderen gaan mee, ze willen oma graag gezelschap houden nu opa er niet is en vinden de Hollandse vrijwilligster wel interessant. Samen kijken we foto’s van sneeuwlandschappen, want dat vinden ze reuze interessant. Helaas is er geen water, we kunnen na het avondeten dus niet afwassen en de wc doortrekken gaat ook niet. Gelukkig heb ik altijd een flesje drinkwater bij me, zodat ik wel mijn tanden kan poetsen.
(Foto’s komen volgende week, het snoertje van mijn camera ligt weer eens in El Rosario.)
-
23 November 2014 - 18:14
Jan Pardon:
Hoi Mir, een beetje langere tocht dan in El Borge. Geniet er nog even van, ik ben al aan het aftellen. -
23 November 2014 - 19:33
Anneke:
Hola Mirjam,
wat weer een leuke verhalen! Geweldig zoals je alles beschrijft. Bijzondere contacten heb je daar, wat een avontuur. Grappig van die bijen. Wist niet dat jij je daar ook al mee bezig hield!
Nu, geniet nog lekker van je laatste week, alvast een hele goede reis, we zijn benieuwd naar de rest van de verhalen en de foto's ook natuurlijk..
Un abrazo, A en B -
23 November 2014 - 20:58
Netty Veltman:
Hallo Mirjam,
Ik weer genoten van de laatste verslagen. Wat een perfecte lichamelijke conditie zal je ondertussen hebben opgebouwd met al die uren dat je hebt gelopen. Bedankt voor al die mooie verhalen en een hele goede terugreis gewenst.
besos,
Netty -
23 November 2014 - 21:26
Marian:
Hai Mirjam,
Wat een bijzondere tijd heb je daar gehad. Succes met de laatste loodjes, en een goeie reis terug naar huis!
Liefs, Marian
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
